| |
De Jeger
und der Osterhas
Jeger, Jeger, blib diheim,
Hänk
dis Gwehr a d' Wand!
Lueg, de Früehlig deckt sin Tisch,
O, wie d'
Matte busper isch
Und d' Ostere im Land!
Euse Jeger losed
nüd,
D' Flinte ladt er schwer.
Und jetz ticht er scho um's
hus,
Und jetz zäpft er 's Fäld durus,
Wie wänn det
öppis wer.
Nei bim Gugger, ganz am Rand,
Wo de Wald
agahd,
Chrüschelet's, bis müslistill,
Nüd en einzigs
Schrittli z'viel! -
In Stude – lueg, wer stahd? -
Gsehsch
die Töpli, grau und wiß,
Lueg, was mached s' ä?
Tüend i Chörbli öppis ie,
D' Chörbli fönd a
abzieh,
I hä na nüd so gseh.
Na zwe Löffel lamped
lang
Uf zwo Site. So,
Dänkt de Jeger, jetz isch guet,
Sicher
zilet und chalts Bluet,
I mues di übercho.
Biff! Do
chlöpft de Schuß. Im Holz
Fallt scho öppis um.
Seid me
dem nüd Jegergsell?
Füchsli, Eicher, feig's, was 's well,
An
Rugge mit der, chumm!
Euse Jeger gahd und holt's -
Und
verschrickt echli.
's Tierli luegt e trurig a.
"Böse Ma, was
häscht mer ta,
Und weisch nüd, wer i bi?"
"Öppe 's
Osterhäsli gar?"
Wänd 's nüd hoffe, nei!"
's Häsli
nickt, macht d'Auge zue, -
Und jetz häd 's für immer Rueh.
De Jeger schlicht durhei.
Tuch und trurig hänkt er dä
's
Gwehr a d' Stubewand.
Sider – 's isch scho lang sid do -
Mag
kän Has me füre cho,
Isch d' Ostere im Land.
|
|
's Änneli
Änneli, gang go luege,
Weideli, 's isch Zit.
's Häsli mit
em Chrezli
Isch gwüßt nüme wit.
Hän em alles
zwäggleid,
's Nästli ist parad,
Wo säb
Rosebäumli
I der Sunne stahd.
's Änneli isch
gsprunge
D' Stäge-n-ab, ums Hus.
's Osterhäsli aber
Ist
scho uf und drus.
Werisch flingger ggumpet,
Hetsch es na
verwütscht.
O, die schöne-n-Eili,
So, jetz wird grad
tütscht.
Ritsch! Du wüeste Grüsel!
Nei, mis
häd scho gla.
's Häsli rüeft is naae:
"Das cha 's
Änneli ha!"
|
